Σχέσεις Γονέα – Βρέφους

Οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να επιβιώνουν και να ενηλικιώνονται με υγιή και ισορροπημένο τρόπο, μόνο όταν γεννιούνται και διανύουν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους μέσα σε κάποια μορφής προστατευμένο περιβάλλον. Αρχικά το νεογέννητο παιδί κατέχει ένα πλήρως ασαφή και αδιαφοροποίητο εαυτό από το περιβάλλον. Σταδιακά με την διαρκή φροντίδα και ευαισθησία των γονέων, αναπτύσσεται και διαμορφώνεται η εικόνα του εαυτού του αλλά και του κοινωνικού περιβάλλοντος του.
Η ευαισθησία των ενηλίκων είναι οποιασδήποτε μορφή συμπεριφοράς που ευχαριστεί το βρέφος και αυξάνει την άνεση και την προσοχή του, ενώ μειώνει αντίστοιχα την αγωνία ή και την δυσφορία του, ενεργοποιώντας τη συμμετοχή του στην αλληλεπίδραση.
Η έννοια του εαυτού στο άτομο, δημιουργείται από τις εσωτερικεύσεις των σχέσεων με τους σημαντικούς ανθρώπους στα πρώτα χρόνια της ζωής, που δεν είναι οι άλλοι από τους γονείς. Το αναπτυσσόμενο βρέφος έχει κατά κύριο λόγο ναρκισσιστική φύση, δεν μπορεί να επιβιώσει εάν δεν ικανοποιήσει την ανάγκη του για πλήρη αποδοχή φροντίδα και θαυμασμό.
Όταν αυτό επιτυγχάνεται, το βρέφος είναι σε θέση να αισθανθεί ασφάλεια κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η οποία χαρακτηρίζεται από την απόλυτη αδυναμία και την πλήρη εξάρτηση του και να δημιουργήσει μια ισχυρή συναισθηματική σύνδεση με τον γονέα, απαραίτητη για την υγιή ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη. Οι εμπειρίες που αποκτά το παιδί από τους πρώτους κιόλας μήνες της ζωής του, διαμορφώνουν την ποιότητα των σχέσεων που θα δημιουργήσει ως ενήλικας με τον εαυτό του και με τους άλλους. Επομένως η ανάπτυξη ικανοποιητικών δεσμών όπως η αγάπη, φροντίδα αποδοχή και σταθερότητα, αποτελούν την βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία μιας υγιούς και αυτόνομης ταυτότητας.